เรื่อง พระราชญาณกวี (ท่านปิยโสภณ)
เมื่อใจเป็นทุกข์ อย่าเพิ่งหาเพื่อนคุยคลายทุกข์ นั่นอาจเป็นการกลบทุกข์ไว้ ทำให้ไม่เห็นทุกข์จริง
คิดดู ยิ่งปรับทุกข์ ยิ่งจมทุกข์ ลองหาเวลาอยู่กับตัวเองเงียบ ๆ ทำอะไรง่าย ๆ สบาย ๆ อาจฟังดนตรีเบา ๆ ทำงานศิลปะหรืองานประดิษฐ์ออกกำลังกาย อ่านหนังสือดีๆ มีเวลานั่งระเบียงบ้าน เดินเล่นชายทะเล นั่งใต้ต้นไม้ใหญ่นิ่ง ๆ ใคร่ครวญเรื่องชีวิตของตัวเองดูสักครั้ง
ลองตั้งคำถามง่ายๆ ว่า “เราคือใคร มาจากไหน เกิดมาเพื่ออะไร” นั่งหลับตาลงนิ่งๆ แล้วตั้งคำถามนี้ไว้ในใจ บริกรรมเบาๆ ว่า “เราคือใครมาจากไหน เกิดมาเพื่ออะไร” ทั้งสามคำถามนี้ อาจจะยังไม่มีคำตอบจากปัญญาธรรมดาของเรา แต่เมื่อใดจิตสงบนิ่ง สิ่งหนึ่งจะเกิดขึ้น
นั่นคือคำตอบจากความจริงของชีวิต มิใช่ปัญญาจากความคิด แต่จะเป็น "ปัญญาจากภายใน"
อะไรคือ "ปัญญาจากภายใน" อาจจะหาอาจารย์ตอบได้ยาก เพราะแต่ละชีวิตก็มีกรรมเป็นของตนเอง คือมีตัวเองเป็นอาจารย์อยู่แล้ว ใครจะรู้เบื้องหลังชีวิตเราดีเท่ากับจิตของเรา เพราะจิตบรรทุกกรรมข้ามภพชาติมาเกิด จึงทำให้เราแตกต่างกัน การจะหาคำตอบต้องมีความนิ่งความสงบเป็นฐาน ส่วนความรู้ ความคิด ความตรึกตรอง และการช่วยเหลือจากผู้รู้นั้นเป็นส่วนประกอบ
ข้าพเจ้าเชื่อว่า ชีวิตเริ่มต้นที่ลมหายใจ เมื่อใดมีลมหายใจ เมื่อนั้นก็มีชีวิต ลองหลับตาลงแล้วกำหนดลมหายใจเข้า - ออกดูบ้าง บางทีสิ่งเล็กน้อยเพียงลมหายใจนี้อาจให้คำตอบที่ชัดเจนแก่เราได้
เราคือใคร?? หากตอบตามกิเลส เราจะปรุงแต่งด้วยตระกูล ลาภ ยศเกียรติ สถานะทางสังคม สิ่งแวดล้อมมากมาย จะค้นหาคำตอบที่แท้จริงไม่ได้ เรามาจากไหน หากตอบตามเหตุปัจจัยที่เห็น หรือสิ่งแวดล้อมธรรมดาทุกคนย่อมตอบได้หมด แต่ถ้าจิตสงบนิ่ง ผู้รู้ภายในจะให้คำตอบถอยหลังย้อนอดีตได้อย่างน่าอัศจรรย์
เราเกิดมาเพื่ออะไร ทุกคนก็ตอบได้ คือ เพื่อแสวงหาอาหารเครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค เครื่องป้องกันภัยชีวิต แต่ถ้าเริ่มต้นที่นิ่งดูลมหายใจ ตรึกตรองให้ลึกซึ้งอย่างสงบ
ชีวิตมีมากกว่านั้นแน่นอน ..................
ที่มา : secret-thai.com
หากชอบ และถูกใจ กดแชร์ แบ่งปันกันไปนะคะ ^^
